Για να λυθεί ένα πρόβλημα πρέπει να το αντιμετωπίσεις. Ίσως ήρθε η στιγμή ν’ αντιμετωπίσουμε κατάματα ως λαός τη βασική πηγή που τροφοδοτεί την κακοδαιμονία στη χώρα μας και βάσανο της ψυχής μας. Το θέμα της πρωτεύουσας, που έχει άμεση σχέση με την ταυτότητα του έθνους!
κώδικας Ψευδο-Καλλισθένους, Διήγησις Ἀλεξάνδρου, 14ος αι. Ελληνικό Ινστιτούτο Βυζαντινών & Μεταβυζαντινών Σπουδών Βενετίας.
Είμαστε ο μόνος λαός των Βαλκανίων που δεν κατάφερε να ελευθερώσει την πρωτεύουσα του- Κωνσταντινούπολη- από τον κατακτητή, τους Τούρκους.[1] Η Κωνσταντινούπολη ως πολιτική πρωτεύουσα στους μέσους χρόνους, πρώτη συγκέντρωσε γύρω της όλο τον ελληνικό κόσμο σ’ έναμεγάλο και στέρεα συγκροτημένο ελληνικό κράτος, του οποίου το επίσημο όνομα ήταν Ρώμη, Ρωμανία, Ρωμαϊκό κράτος.[2] .....


Θεοτόκος Οδηγήτρια, Μονή Μ. Λαύρας, 13ος αι.
ΗΕλληνική Αυτοκρατορία των Ρωμαίων, εξέλιξη της αλεξανδρινής, είναι η Αυτοκρατορία του Δεσπότη Χριστού και ως εκ τούτου η πρώτη που χαρακτηρίζεται Χριστιανική! Εδραιώθηκε εκεί όπου υπήρχε ο ελληνικός πολιτισμός ως υπόστρωμα και θεμέλιο. «Η ελληνική φιλοσοφία υπηρετεί ως οδηγός, οδηγώντας στην τελειότητα αυτούς που εκλήθησαν στο Χριστιανισμό», διδάσκει ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς.[3] Ίσως και ο μοναδικός λαός που ξεκίνησε δύο φορές τον απελευθερωτικό αγώνα, όχι από το κέντρο- πρωτεύουσα –Κωνταντινούπολη αλλά από το νότιο άκρο της εξελληνισμένης και εκχριστιανισμένης Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (Βυζαντινής), «τα Κατωτικά». Κατωτικά ονόμαζαν τον κύριο ελλαδικό χώρο, στη συνείδηση του λαού επαρχία και μάλιστα πολύ μακριά από την πρωτεύουσα, τη Βασιλίδα των πόλεων της Οικουμένης!
Για 400 χρόνια οι Έλληνες έπρεπε να ελιχθούν για να επιβιώσουν υπόδουλοι στον τόπο τους! Όσες ελευθερίες κι αν τους έδινε η Οθωμανική αυτοκρατορία δεν ήταν η δική τους, την οποία άρπαξαν δια της βίας. Η Οθωμανική δεν είναι εξέλιξη της Βυζαντινής, μόνο χρονικά είναι συνέχεια της. Με την Επανάσταση του 1821 απελευθερώθηκε μόνο ένα μικρό μέρος της αυτοκρατορίας. Η πρωτεύουσα και η έδρα της Ορθοδοξίας –οι κεφαλές- παραμένουν ακόμα σε υπόδουλο έδαφος.
Όπως και να το περιγράψει κανείς αυτό, έτσι είναι και πρέπει να το αποδεχθούμε για να προχωρήσουμε. Λύση δεν είναι να προσπαθούμε να διαγράψουμε ρίχνοντας στην αφάνεια χίλια χρόνια της ιστορίας μας διαστρέφοντας και παρερμηνεύοντας, συχνά με άσχημο τρόπο, ό,τι εντέλει συνιστά την ταυτότητα μας.
Ο κυβερνήτης Ι. Καποδίστριας όρισε λόγω συγκυριών πρωτεύουσα το Ναύπλιο, κέντρο του αγώνα. Μετά τη δολοφονία του, ο Βαυαρός (Γερμανός) βασιλέας Όθων μετέφερε την πρωτεύουσα στην Αθήνα από θαυμασμό στην κλασσική αρχαιότητα και το αρχαίο κλέος της. Από τότε συστηματικά παραγνωρίζεται το μεγαλείο της χιλιόχρονης Ελληνικής αυτοκρατορίας, η φυσική εξέλιξη και συνέχεια του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού.
Αν όταν ελευθερώθηκε η Θεσσαλονίκη, η δεύτερη πρωτεύουσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και αναμφισβήτητα η πρώτη πόλη που έχει τα χαρακτηριστικά της Ευρώπης, είχε μεταφερθεί εκεί, ως όφειλε, η πρωτεύουσα του Ελληνικού Κράτους, σήμερα η κατάσταση θα ήταν εντελώς διαφορετική.
Τότε κάναμε ένα άλμα προς τα πίσω και μείναμε μετέωροι πάνω σ’ ένα ιστορικό χάσμα, που μαθηματικά μας καταπίνει και θα μας εξαφανίσει αν δεν παραδεχθούμε την ιστορική αλήθεια και την ταυτότητα μας.
Και η αλήθεια είναι ότι η χιλιόχρονη αυτοκρατορία είναι ο κρίκος που μας συνδέει με τον αρχαίο πολιτισμό μας, γλώσσα, λατρεία και παραδόσεις (ήθη και έθιμα). Είμαστε Έλληνες αρχαίοι, αλεξανδρινοί, ρωμαίοι – βυζαντινοί και σύγχρονοι. Περάσαμε μέσα από φωτιά και λεπίδι, χωρίς να περάσουμε σκοταδισμό (!) και είμαστε εδώ, όρθιοι ατενίζοντας πάντα το ίδιο «φως»!
Έτοιμοι ν’ αντιμετωπίσουμε ότι επιφυλάσσει το μέλλον!
Χρόνια πολλά και καλά!

---

[1] Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ, Γιατί το Βυζάντιο;, εκδ. Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2009.
[2] Μεγάλη Ελληνική. Εγκυκλοπαιδεία, Πυρσού, λήμμα Βυζάντιον, Αδ. Αδαμαντίου.
[3] Στρωματείς, 1,5, Migne, Patrologia Greca VIII, 717- 720.
aienaristeyein.com