Τρίτη 14 Μαΐου 2013
Η ευλογία του μπάσκετ
γραφει ο Βαίος Τσουτσικας
Η μεγαλύτερη ευλογία του μπάσκετ μοιάζει να είναι αυτό που επιχειρηματικά αντιμετωπίζεται ως κατάρα. Για να το πούμε απλά: ο Ολυμπιακός θα πριμοδοτηθεί από την Ευρωλίγκα ως πρωταθλητής με ένα ποσό σχεδόν ίσο με το μπόνους της ισοπαλίας σε ένα ματς Τσάμπιονς Λιγκ....
Στο μπάσκετ δεν μπορεί κανείς να κονομήσει. Οποιος μπει, όσο ασχοληθεί θα το κάνει από την καψούρα του και μόνο για το άθλημα. Οσα βάλει, δε, εξαργυρώνονται μόνο σε πόντους υστεροφημίας. Πόσα καράβια λεφτά δεν έχουν βάλει οι Γιαννακόπουλοι για να ράψουν στη φανέλα της ομάδας τους έξι χρυσά αστέρια; Πόσoυς τόνους χαρτονομίσματα δεν έχουν σπαταλήσει οι Αγγελόπουλοι για να κάνουν τον Ολυμπιακό απόλυτο αφεντικό της Ευρώπης επί διετία;
Και δεν είναι μόνο αυτοί. Ούτε ο Λιανός μπορεί να κονομήσει από το μπάσκετ, ούτε ο Κωστής Ζομπανάκης ασχολείται με το Ρέθυμνο για να κάνει πιο παχυλό τον τραπεζικό του λογαριασμό. Ολοι τους, όσοι συντηρούν σε τοπ ή - έστω - υψηλό επίπεδο μια ομάδα μπάσκετ το κάνουν από κέφι, από ρομαντισμό, από αγάπη για το άθλημα.
Γι' αυτό και πετυχαίνουν τους μικρούς ή τεράστιους στόχους τους πολύ ευκολότερα από τους «συναδέλφους» του ποδοσφαίρου. Διότι η αγάπη για το άθλημα όταν πρωταγωνιστεί δημιουργεί και γνώση. Ξέρεις τι πρέπει να κάνεις για να πετύχεις, ξέρεις ποια είναι τα λάθη σου και δεν τα επαναλαμβάνεις. Οταν δεν υπάρχει η «κονόμα» στη μέση, όταν το μάτι δεν θολώνει από τα εκατομμύρια ο στόχος είναι η πρόοδος. Η αθλητική, εν προκειμένω η μπασκετική πρόοδος.
Δεν υπάρχουν ανεξήγητα πράγματα στον κόσμο... Ο Ολυμπιακός δεν έγινε τυχαία δυνάστης της Ευρώπης. Η πορεία προς τη δόξα κόστισε σε χρήμα, κόστισε σε ιδρώτα, κόστισε σε δουλειά. Κόστη που αυξάνουν με γεωμετρική πρόοδο. Γιατί ξεκίνησε την προσπάθειά του ζώντας στη σκιά του «αιωνίου» αντιπάλου του. Οπως, δηλαδή, είχε κάνει στα τέλη της δεκαετίας του ΄90 ο Παναθηναϊκός.
Αν γίνει κάτι που μοιάζει ανέφικτο σήμερα, αν ξαφνικά η ΦΙΜΠΑ ή η Ευρωλίγκα ρίξει στο μπάσκετ τα εκατομμύρια με τη σέσουλα, όπως έχει γίνει απο τα μέσα της δεκαετίας του 90 στο ποδόσφαιρο μέσω του Τσάμπιονς Λιγκ, πολύ φοβάμαι ότι αυτοί που θα έρθουν, οι νέοι επιχειρηματίες, οι επενδυτές, τα νέα αφεντικά του μπάσκετ, όχι μόνο θα περιορίσουν τους Αγγελόπουλους, τους Γιαννακόπουλους, τους Λιανούς και τους Ζομπανάκηδες σε φωτεινές εξαιρέσεις αλλά κάποια στιγμή θα τους διώξουν κιόλας...
Για μια στιγμή, όμως... Μήπως είναι πιο εύκολο να εξαφανιστούν τα λεφτά και από το ποδόσφαιρο μπας και δούμε προκοπή;
ΥΓ: Οσο ακούω τις κορώνες των ανθρώπων του Αστέρα Τρίπολης για την κόμμωση που τους έκανε ο Γιάχος μετά του Τριτσώνη, τόσο ανυπομονώ για την επόμενη σημαντική ψηφοφορία στη Σούπερ Λίγκα... Με άλλα λόγια, κύριοι, ας προσέχατε!
sportday.gr
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου