Δευτέρα 4 Μαρτίου 2013
Ποιος θα μας σώσει από τους σωτήρες ;
Μερίδα του
Σαντορινιού τύπου αναπαράγει με σκοπιμότητα τα περί κίνδυνου των συγκεντρώσεων
της Χρυσής Αυγής. Με αφορμή τα επεισόδια στην Πάρο, μας είπε, και τι δεν μας
είπε.....
Δεν
το βλέπεται ότι, οι αριστερίζοντες και υποστηρικτές των λαθρομεταναστών με
αφορμή την συγκέντρωση της Χ.Α δημιούργησαν τα επεισόδια ;
Τι θα
γινόταν δηλαδή αν η Χ.Α. έκανε μια συγκέντρωση;
Αυτή η
συγκέντρωση είναι Φασιστική. Και δεν είναι φασισμός όταν οι «φοιτητές» απαγάγουν
τους καθηγητές με διάφορα προσχήματα και λόγους ;
Φασισμός δεν
είναι η βία που μας ασκούν μέρα και νύχτα τα Μ.Μ.Ε ;
Μήπως λέγεται ελευθερία της έκφρασης η κατάληψη ενός κτιρίου
που ανηκει στο Δημοσιο,Για οποι λογο κι αν γινεται!
Μάλλον θέλουμε
να μπερδεύουμε, τι είναι ΦΑΣΙΣΜΟΣ.......
Βρήκα γι όλους
μας ένα άρθρο του Γιώργου Σιακαντάρη
(Είναι διδάκτωρ Κοινωνιολογίας
και επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτου Στρατηγικών και Αναπτυξιακών
Μελετών ΙΣΤΑΜΕ)
Μια άλλη άποψη στο ΓΙΑΤΙ ανεβαίνει η Χρυσή Αυγή
Ρίξε μια ματιά. Μπορει και ν΄ αξίζει τον κόπο...
"Λίγο μετά τις δημοσκοπήσεις που εμφανίζουν τη Χρυσή Αυγή στη θέση
του τρίτου κόμματος, είχαμε τα τάγματα εφόδου στη Ραφήνα και στο Μεσολόγγι,
γεγονότα που συνιστούν απειλές για το μέλλον της δημοκρατίας. Για την
ενδυνάμωση του νεοελληνικού ναζισμού είναι σίγουρα υπεύθυνες η βαθύτατη
οικονομική κρίση, η τεράστια ανεργία, οι οριζόντιες και άδικες περικοπές, η
διάψευση των προσδοκιών των πολιτών αυτής εδώ της χώρας, το μεταναστευτικό
κύμα, αλλά και οι προφανείς ανεπάρκειες ενός μεγάλου τμήματος του παλαιού (αλλά
και σημερινού) πολιτικού προσωπικού που κατέφυγε στην πολιτική ως επάγγελμα,
επειδή δεν ήξερε να κάνει άλλο επάγγελμα.
Στην Ελλάδα, πολύ πριν από τη σημερινή
άνοδο των ναζιστών, είχαμε πολλούς «αριστερούς και δεξιούς» που εκθείαζαν τη
βία ως «μαμή της Ιστορίας».
Πριν όμως
και από αυτόν τον εκθειασμό της βίας βλέπουμε να κυριαρχεί μια ηθική και
πολιτισμική αδιαφορία για τον άλλο ως ξεχωριστή προσωπικότητα και άτομο, αλλά
επίσης και μια αδιαφορία για τον δημόσιο χώρο ευρύτερα.
Η λατρεία της βίας καλλιεργήθηκε πάνω σ' ένα κοινωνικό χωράφι που ήταν ήδη προετοιμασμένο να τη δεχτεί. Πολλές μορφές κοινωνικής και επαγγελματικής συμπεριφοράς έκαναν την κοινωνία ευεπίφορη στην ιδεολογία της βίας.
Η λατρεία της βίας καλλιεργήθηκε πάνω σ' ένα κοινωνικό χωράφι που ήταν ήδη προετοιμασμένο να τη δεχτεί. Πολλές μορφές κοινωνικής και επαγγελματικής συμπεριφοράς έκαναν την κοινωνία ευεπίφορη στην ιδεολογία της βίας.
Μερικές στάσεις, λιγότερο σημαντικές πολιτικά,
όπως η έλλειψη σεβασμού των δημοσίων υπαλλήλων προς τους πολίτες, αλλά και η
απέχθεια των πολιτών προς οτιδήποτε υπηρετεί τον δημόσιο χώρο, η αναίδεια, η
γενικευμένη απαξίωση της άποψης των άλλων, το προκλητικό πέταγμα των σκουπιδιών
μας όπου μας βολεύει, το στριμωξίδι για να μπει κάποιος πριν από τους άλλους
στα δημόσια μέσα συγκοινωνίας.
Και άλλες
περισσότερο σημαντικές πολιτικά, όπως η γενικευμένη νομιμοποίηση των
παραβατικών (φοροδιαφυγή, εκβιασμοί, ρουσφέτια, διαφθορά στις διαπροσωπικές
συναλλαγές, όπως και στις συναλλαγές με το Δημόσιο) και ανομικών («δεν
πληρώνω», γιαουρτώματα) συμπεριφορών, μαρτυρούν μια κοινωνία προετοιμασμένη
ιδεολογικά να μεταβεί από τη «μη σωματική και τη μη πολιτική βία» στην πολιτική
και σωματική βία.
Το αυγό του
φιδιού στην Ελλάδα δεν το γεννά μόνο η οικονομική κρίση ούτε, όπως επιπόλαια
κάποιοι διατείνονται, μόνο η δράση της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Γεννιέται από τη διάχυτη, κρυφή ή
φανερή, αποδοχή της μη θεσμικής συναλλαγής και της διαπροσωπικής βίας ως μέσων
επίλυσης των διαφορών.
Αυτή
η αποδοχή απέκτησε τόσο ευρύ χαρακτήρα, γιατί προετοιμάστηκε από ιδεολογίες του
κοινοτισμού, που ποτέ δεν αποδέχθηκαν ότι ο κάθε άνθρωπος, ξεχωριστά, οφείλει
να ενεργεί σαν να αποτελεί θετικό κανόνα συμπεριφοράς για τους άλλους.
Απλώς
αυτή η κοινωνική αντίληψη και συμπεριφορά για να θεριέψει πολιτικά περίμενε μια
μεγάλη κοινωνική και οικονομική κρίση. Για να αλλάξει πρέπει να δοθούν άλλα
πρότυπα. Στη σημερινή κρίση αυτό είναι πολύ δύσκολο, αλλά όχι ανέφικτο."
Γιώργος
Σιακαντάρης
διδάκτωρ
Κοινωνιολογίας
tanea.gr
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου