Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013
Ναυάγιο για το τουρκικό επιθετικό ελικόπτερο Τ-129Α
Οι ομοιότητες με τα Type 214
Δύο ίσως και τρία χρόνια πάει πίσω το πρόγραμμα του τουρκικού
επιθετικού ελικοπτέρου που αναπτύχθηκε επάνω στο σκάφος του Α-129 της Finmeccanica.
Αυτό που εντυπωσιάζει είναι ότι ουδείς αντιλήφθηκε από την βιομηχανική ομάδα ότι το ελικόπτερο ήταν εκτός προδιαγραφών σε δομικά σημεία της κατασκευής του. Εκτός και αν συμβαίνει κάτι άλλο. Ότι κάποιοι υπολόγιζαν ότι ο Στρατός θα κάνει "τα στραβά μάτια" και θα παραλαμβανόταν το ελικόπτερο και αυτό δεν συνέβη.....
Τα πέντε πρώτα ελικόπτερα Τ-129Α της βασικής διαμόρφωσης δεν έγιναν δεκτά όχι λόγω "μικροατελειών" ή "παιδικών ασθενειών" που είναι συνήθεις σε αυτά τα προγράμματα, αλλά γιατί δεν εκπληρούσαν τις συμβατικές προδιαγραφές στις επιδόσεις «βάρος», «ισορροπία» και «δόνηση»!
Δηλαδή το ελικόπτερο εμφανίζει ανισομερή κατανομή βάρους μεταξύ εμπρόσθιου και οπίσθιου τμήματος, η τεχνική επίλυση του οποίου απαιτεί προσθήκη βάρους με αποτέλεσμα δραματικές επιπτώσεις στις επιδόσεις πτήσης και την καταπόνηση των κινητήρων.
Και το ζήτημα είναι πως λύνεται το πρόβλημα της ανισορροπίας ενός αεροσκάφους (και τα ελικόπτερα αεροσκάφη είναι) το οποίο βασίζεται σε μια "αεροδυναμική υπέρβαση": Να αιωρείται και να κινείται ταυτοχρόνως.
Το πρόβλημα δείχνει να μοιάζει σε αρκετά σημεία με το πρόβλημα που είχαν τα υποβρύχια κλάσης ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ (Type 214) όταν παρατηρήθηκε ανισομερή κατανομή του βάρους τους και κατ'αυτό τον τρόπο το υποβρύχιο έγερνε, λόγω υψηλού κέντρου βάρους υπό ορισμένες συνθήκες κυματισμού.
Το θέμα είναι πρέπει να επανασχεδιαστούν μείζονα τμήματα της ατράκτου του ελικοπτέρου και εξετάζεται και η αναβάθμιση του κινητήρα, αφού να ελαφρύνουν τα "υπέρβαρα" σημεία είναι αδύνατον, άρα θα πρέπει να προστεθεί βάρος σε κάποια άλλα σημεία. Και όλα αυτά παίρνουν χρόνο.
Δύο με τρία χρόνια υπολογίζεται η συνολική καθυστέρηση στην πλήρη έναρξη της παραγωγής για την παρτίδα των πρώτων 50 ελικοπτέρων
Αντίστοιχο πρόβλημα κακής σχεδίασης (βαριά κάμερα κια ηλεκτροοπτικά) και μεγάλου βάρους εμφανίστηκε και στα Μη Επανδρωμένα Αεροσκάφη (UAV) ANKA λόγω μεγάλου βάρους του αισθητήρα AselFLIR-300 που εξοπλίζει και τα μελλοντικά επιθετικά ελικόπτερα του Τουρκικού Στρατού.
Βλέπουμε ότι η "έκρηξη" της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας, δεν είναι και τόσο "ανέφελη", ενώ πολλές φορές στον βωμό της ανάπτυξης ενός συστήματος γίνονται συμβιβασμοί, όπως συνέβη στα τουρκικά AIFV που η κατασκευή τους προ εικοσαετίας παραλίγο να ματαιωθεί όταν διακριβώθηκε ότι η θωράκισή τους ήταν σαφώς υποδεέστερη αυτής των προδιαγραφών...
to-radar.gr
Αυτό που εντυπωσιάζει είναι ότι ουδείς αντιλήφθηκε από την βιομηχανική ομάδα ότι το ελικόπτερο ήταν εκτός προδιαγραφών σε δομικά σημεία της κατασκευής του. Εκτός και αν συμβαίνει κάτι άλλο. Ότι κάποιοι υπολόγιζαν ότι ο Στρατός θα κάνει "τα στραβά μάτια" και θα παραλαμβανόταν το ελικόπτερο και αυτό δεν συνέβη.....
Τα πέντε πρώτα ελικόπτερα Τ-129Α της βασικής διαμόρφωσης δεν έγιναν δεκτά όχι λόγω "μικροατελειών" ή "παιδικών ασθενειών" που είναι συνήθεις σε αυτά τα προγράμματα, αλλά γιατί δεν εκπληρούσαν τις συμβατικές προδιαγραφές στις επιδόσεις «βάρος», «ισορροπία» και «δόνηση»!
Δηλαδή το ελικόπτερο εμφανίζει ανισομερή κατανομή βάρους μεταξύ εμπρόσθιου και οπίσθιου τμήματος, η τεχνική επίλυση του οποίου απαιτεί προσθήκη βάρους με αποτέλεσμα δραματικές επιπτώσεις στις επιδόσεις πτήσης και την καταπόνηση των κινητήρων.
Και το ζήτημα είναι πως λύνεται το πρόβλημα της ανισορροπίας ενός αεροσκάφους (και τα ελικόπτερα αεροσκάφη είναι) το οποίο βασίζεται σε μια "αεροδυναμική υπέρβαση": Να αιωρείται και να κινείται ταυτοχρόνως.
Το πρόβλημα δείχνει να μοιάζει σε αρκετά σημεία με το πρόβλημα που είχαν τα υποβρύχια κλάσης ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ (Type 214) όταν παρατηρήθηκε ανισομερή κατανομή του βάρους τους και κατ'αυτό τον τρόπο το υποβρύχιο έγερνε, λόγω υψηλού κέντρου βάρους υπό ορισμένες συνθήκες κυματισμού.
Το θέμα είναι πρέπει να επανασχεδιαστούν μείζονα τμήματα της ατράκτου του ελικοπτέρου και εξετάζεται και η αναβάθμιση του κινητήρα, αφού να ελαφρύνουν τα "υπέρβαρα" σημεία είναι αδύνατον, άρα θα πρέπει να προστεθεί βάρος σε κάποια άλλα σημεία. Και όλα αυτά παίρνουν χρόνο.
Δύο με τρία χρόνια υπολογίζεται η συνολική καθυστέρηση στην πλήρη έναρξη της παραγωγής για την παρτίδα των πρώτων 50 ελικοπτέρων
Αντίστοιχο πρόβλημα κακής σχεδίασης (βαριά κάμερα κια ηλεκτροοπτικά) και μεγάλου βάρους εμφανίστηκε και στα Μη Επανδρωμένα Αεροσκάφη (UAV) ANKA λόγω μεγάλου βάρους του αισθητήρα AselFLIR-300 που εξοπλίζει και τα μελλοντικά επιθετικά ελικόπτερα του Τουρκικού Στρατού.
Βλέπουμε ότι η "έκρηξη" της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας, δεν είναι και τόσο "ανέφελη", ενώ πολλές φορές στον βωμό της ανάπτυξης ενός συστήματος γίνονται συμβιβασμοί, όπως συνέβη στα τουρκικά AIFV που η κατασκευή τους προ εικοσαετίας παραλίγο να ματαιωθεί όταν διακριβώθηκε ότι η θωράκισή τους ήταν σαφώς υποδεέστερη αυτής των προδιαγραφών...
to-radar.gr
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου