Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012
Καποιες αληθειες για τη ανατίναξη την γέφυρα του Γοργοποτάμου
Το πιο γνωστό κατόρθωμα που αποδίδεται στην «Εθνική
Αντίσταση» και το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ , η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου, και που καθιερώθηκε το
1982 από τον Ανδρέα Παπανδρέου ως επίσημος εορτασμός της Εθνικής Αντίστασης,
ήταν μια πρωτοβουλία των Βρετανών οι οποίοι κατόρθωσαν (γιατί περί κατορθώματος
πρόκειται) να ενώσουν για πρώτη και τελευταία φορά το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ για
έναν κοινό σκοπό.
Είναι μάλιστα γνωστό, ότι το ΚΚΕ που σήμερα έχει
καπηλευτεί την πράξη αυτή και εορτάζει ξεχωριστά την επέτειο της ανατίναξης, ήταν αντίθετο στην
πραγματοποίηση της επιχείρησης ....
Ένα σοβαρό ρήγμα στις διασυνδέσεις αυτές έγινε με την
αυτόβουλη (χωρίς την εντολή του Κ.Κ.Ε.) συμμετοχή του Άρη Βελουχιώτη στην
επιχείρηση για την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου (Νοέμβριος 1942). Ο
Άρης επέσυρε την οργή του Κόμματος, κλήθηκε στην Αθήνα για να απολογηθεί και
έπεσε σε δυσμένεια έκτοτε. Οι Σαμαρινιώτης (Ανδρέας Τζήμας) και Τάσος Λευτεριάς
(Βαγγέλης Παπαδάκης) ήσαν τα εντενταλμένα όργανα του Κόμματος να παρακολουθούν
και επιβλέπουν όλες τις κινήσεις του Άρη.
Στην πραγματικότητα, ο ηγετικός ρόλος της «βρόμικης
δουλειάς» είχε ανατεθεί απ’ τους Βρετανούς στον αρχηγό του ΕΔΕΣ, Ναπολέοντα
Ζέρβα, κάτι που πιστοποιεί και ο αρχηγός της βρετανικής αποστολής, Έντι Μάγιερς
(«Ελληνική περιπλοκή»):
Του εξήγησα (του Ζέρβα) την αποστολή μου. Του έδωσα
όλες τις πληροφορίες που είχα συγκεντρώσει για τις τρεις γέφυρες και για τις
φρουρές του εχθρού σ’ αυτές και στην περιοχή της καθεμιάς και του ανάλυσα
λεπτομερειακά το σχέδιο που είχα καταστρώσει για την επίθεση στη γέφυρα του
Γοργοποτάμου. Του πρόσφερα τους άντρες και τα μικρά εφόδια που είχα στη διάθεσή
μου και του ζήτησα ν’ αναλάβει τη διεύθυνση της επιχείρησης….
Σε σχέση με τον Βελουχιώτη, και τις εκκλήσεις για
συμμετοχή στην ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου, ο Μάγιερς αναφέρει:
Δεν απαντούσε ο Άρης στα μηνύματα που του έστελνα.
Φαινόταν να μας αποφεύγει επίτηδες…
Στον μύθο αυτό αναφέρθηκε κι ο Βρετανός ταγματάρχης και
συναρχηγός της συγκεκριμένης επιχείρησης, Κρις Γουντχάουζ (Chris Woodhouse), σε
ομιλία του στο «Holiday Inn», στις 31 Οκτωβρίου 1984:
Έχει αναπτυχθεί ένας μύθος μεταξύ των Ελλήνων της
νεώτερης γενιάς, ότι η πρωτοβουλία για την επιχείρηση του Γοργοποτάμου προήλθε
από τον Άρη και τον ΕΛΑΣ. Έφτασα ακόμη να διαβάσω στον κομμουνιστικό τύπο ότι η
βρετανική ομάδα με επιμονή δική μου, σκόπιμα απέφυγε κάθε επαφή με τον ΕΛΑΣ έως
ότου μπορέσουμε να βρούμε πρώτα τον Ζέρβα. Η αλήθεια είναι ακριβώς το αντίθετο:
Ο Άρης αποφάσισε τελικά να μας βοηθήσει μόνο και μόνο επειδή βρήκαμε τον Ζέρβα…
Και συνεχίζει, δίνοντας περισσότερες λεπτομέρειες μέσα
απ’ το βιβλίο του «Το μήλο της έριδος»:
Όταν η πρώτη ομάδα Βρετανών αλεξιπτωτιστών έπεσε στην
Ελλάδα τον Οκτώβριο του 1942, προσγειώθηκε πολύ κοντά στη γέφυρα του
Γοργοπόταμου και στη μονάδα του ΕΛΑΣ που διοικούσε ο Άρης Βελουχιώτης. Ο Ζέρβας
βρισκόταν εκατό μίλια μακριά, στα δυτικά. Περισσότερο από ένας μήνας πέρασε,
ώσπου η βρετανική ομάδα να επιτύχει επαφή με τον Άρη. Στις αρχές Νοεμβρίου, μια
δεύτερη ομάδα Βρετανών αλεξιπτωτιστών έπεσε τυχαία μέσα στα χέρια του Άρη. Τους
έστειλε να συναντήσουν τους συναδέλφους τους, χωρίς και πάλι να προσφερθεί να
τους βοηθήσει στο σχέδιό τους. Λίγο αργότερα, η πρώτη ομάδα συνάντησε τον Ζέρβα
εκατό μίλια μακριά και τον έφερε, σε μια πορεία χωρίς ανάπαυλα, να χτυπήσει τη
γέφυρα του Γοργοπόταμου. Τότε άλλαξαν όλα.
Όταν ο Άρης κατάλαβε ότι η επίθεση θα γινόταν, έστω
και χωρίς τις δικές του δυνάμεις, δεν διακινδύνευσε ν’ αφήσει τον Ζέρβα να
πάρει όλη τη δόξα: Προσφέρθηκε αμέσως να συνεργασθεί. Το αποτέλεσμα ήταν μια
κοινή επιχείρηση, που ίσως ποτέ δεν θα γινόταν αν δεν ήταν ο Ζέρβας και δεν θα
σημείωνε επιτυχία αν δεν ήταν ο Άρης Βελουχιώτης.
Όταν, όμως, επτά μήνες αργότερα, ζητήθηκε να
γίνει επίθεση και κατά της γέφυρας του Ασωπού, δεν υπήρχε δυνατότητα να δοθεί
βοήθεια από άλλους αντάρτες εκτός από τον ΕΛΑΣ. Κι αυτό επειδή ο Ζέρβας
βρισκόταν και πάλι εκατό μίλια μακριά και ο ΕΛΑΣ είχε προχωρήσει στη φάση του
αλληλοσπαραγμού, πράγμα που απέκλεισε κάθε σκέψη να κληθεί και πάλι ο Ζέρβας.
Οι δυνάμεις του Σαράφη και του Ψαρού είχαν εκμηδενισθεί και η δύναμη του Ζέρβα
αντιμετώπιζε την ίδια απειλή. Μια και δεν υπήρχε αυτή τη φορά ο κίνδυνος να του
κλέψει οποιοσδήποτε άλλος τη δόξα, το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ αρνήθηκε να αναλάβει την
επιχείρηση (την ανέλαβε μια ομάδα από έξη Βρετανούς και είχε την ίδια επιτυχία
με την προηγούμενη).
pare-dose.net
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου